Onderzoekers van Harvard zijn erin geslaagd om een laminaat samen te stellen uit garnalenvelletjes en zijde-eiwit dat mechanisch even sterk is als aluminium, maar slechts de helft weegt, biologisch afbreekbaar is en een stuk goedkoper is om te maken. Bovendien kan door te variëren met de hoeveelheid water bij de productie de flexibiliteit van het materiaal worden bepaald. Zo heeft men een synthetische insectenvleugel gemaakt waarin de meeste delen hard zijn, maar de gewrichten flexibel.
Vooralsnog wordt voor de toepassing van het materiaal gedacht aan hechtdraad, snel afbreekbare tasjes en wegwerpluiers. Ik kan het echter niet laten om alvast verder te dromen over de toepassing in slanke kozijnprofielen, extreem dunne vloerconstructies en absurd grote overspanningen, zonder dat daardoor de bouwkosten het budget overstijgen. Nu hopen dat het ooit zover zal komen en dat de constructies niet al vóór de oplevering biologisch zijn afgebroken.
Bron: Technisch Weekblad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten